 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
На досвітку шэрым з пакоя выслізваць,
Вяртацца увечары, стомлена крочыць
Па сценах і столі…За вокнамі вільгаць.
Дождж скача па лужынах з ранку да ночы.
Вяртацца. Каб зноў цішынёй захлынацца.
З люстэрка ў люстэрка, з аскепка ў аскепак.
Гадзіннік эбенавы стогне дванаццаць,
З-за хмар вынікае знясілены ветах.
Расшпільваць рукою дрыготкаю пацеркі,
Хай перліны згаснуць на мяккім кіліме.
І зоркаю свечка засвеціць у зацемку,
Гарбата з лімонам на століку стыне.
Што ж сёння чытаем? Рансара, Манценя? —
Радком прабяжыцца твой позірк імклівы.
Такія ж, як ты, легкакрылыя цені
Цікуюць праз мокрыя шыбы маўкліва.
…На кубку нябачны слядок пацалунку
Пакінуць і дзьмухнуць лянотна на свечку.
І не змагчы адмахнуцца ад думкі,
Што ноч і адліга ўжо цягнуцца вечнасць.
І так будзе вечна: гарбата,блуканне
У змроку навобмацак, кнігі, самота…
…Пакуль ты падчас вечаровых вяртанняў
Шалёна ў палёце не зблытаеш вокны.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
